Húh? Tom de Beer, één van de grootste Apple-fanboys met een Android-telefoon? Dat kan niet kloppen! Toch wel! Na jarenlang trouwe Apple-fan te zijn geweest besloot ik de concurrentie ook eens een eerlijke kans te geven. Ik heb altijd erg veel kritiek gehad op Android, terwijl ik eigenlijk niet wist hoe het nou werkelijk is om te gebruiken. Toevallig had ik nog een iPad mini liggen die ik nooit gebruik. Ik zag mijn kans schoon om die te verkopen, zodat ik eindelijk een Android-telefoon kon testen zonder er daadwerkelijk voor te betalen: dit heb ik namelijk gedaan met het geld dat ik ontving voor die iPad.Informatie
1,8 GHz hexa-core Snapdragon 808 (64-bits)
Review
Design
En groot dat de Nexus 5X is! De iPhone 6s is met zijn 4,7-inch scherm al erg groot, maar de Nexus is nóg groter. Opvallend is dat het verschil met de iPhone kleiner is dan ik had verwacht. Dat is waarschijnlijk te danken aan de smallere randen. Maar het is en blijft een enorm toestel, bijna een phablet. Het vasthouden kost wat moeite en ik moet dan ook telkens met de ene hand vasthouden en met de andere navigeren door Android. Dat probleem had ik eerder al wel, maar in beperkte mate. Bij de Nexus kan het bijna niet anders, tenzij ik niet hoef te typen.
Aan de andere kant, er is een optie waarmee je een aangepaste keyboard kunt activeren die geschikter is voor als je het toestel met één hand wilt gebruiken. En bij een test die ik deed hiermee bleek dat zeker wel verschil te maken, maar niet voldoende voor lang gebruik achter elkaar. Het is dus een grote telefoon, maar als je hem met twee handen gebruikt is er eigenlijk niets aan de hand. En dat grote scherm is natuurlijk fantastisch voor multimedia. Maar dat komt vanzelfsprekend nog allemaal aan de orde.
Maar goed, ik dwaal weer eens af, dus let’s get back to the point! De Nexus 5X is van plastic, en dat voelt gewoon goedkoop aan. Enerzijds is het fijn dat hij niet zo glad aanvoelt als de iPhone 6s zonder hoesje, anderzijds was het toch leuk geweest als hij wat robuuster zou zijn. Want dat is met plastic ook mogelijk. En daar komt bij dat het toestel maar 136 gram weegt. De iPhone 6s weegt 143 gram, dat lijkt niet zo’n groot verschil maar gecombineerd met het plastic voelt de Nexus aan ‘als iedere Android-telefoon van maximaal 400 euro’. Ze hadden er van mij gerust een gewichtje in mogen stoppen om het toestel wat zwaarder te maken. Dan zou het ineens wat meer premium aanvoelen, ondanks zijn relatief lage prijs.
Nexus Imprint is één van de functies waar ik vanaf het begin al van begon te houden. Het is kinderlijk eenvoudig om in te stellen, het is betrouwbaar en het is snel. Als je die woorden leest, zou je toch zweren dat ik het heb over Touch ID van de iPhone. Want bij mijn review over de iPhone 6s vertelde ik nog dat de vingerafdrukscanner nu zo snel is dat je je meldingen niet eens meer ziet. Toch praat ik echt over de Nexus 5X. Imprint is met een paar keer tikken op de scanner ingesteld. De sensor werkt als een soort aan-knop, want wanneer het toestel uitstaat en je houdt je vinger op de scanner wordt het toestel direct ontgrendeld. Dat ontgrendelen gaat enorm snel. Net zo snel, zo niet sneller als Touch ID bij de iPhone 6s.
Helaas is er wel een beperking van de positionering van Imprint aan de achterzijde van het toestel: ligt de Nexus bijvoorbeeld op tafel en je wilt hem even ontgrendelen, dan zul je hem óf op moeten pakken zodat je bij de vingerafdrukscanner kunt óf je moet een toegangscode of ‘pattern’ gebruiken. Toch denk ik dat het een beetje een kwestie van gewenning is. Want ondanks die kleine tegenvaller is het ontgrendelproces wel fijner dan bij de iPhone. Bij dat toestel moest je namelijk helemaal naar beneden met je vinger. Bij een iPhone 5s of SE is dat niet zozeer een probleem, omdat dit kleine smartphones zijn. Maar bij de iPhone 6s wel. En omdat de Nexus 5X nóg groter is dan die iPhone is de positie van Imprint perfect!
Enfin, de Nexus 5X ziet er mooi uit. Goedkoop, maar mooi. En in tegenstelling tot wat in veel reviews gesteld wordt niet saai. Het is geen competitie voor de iPhone, maar toch… Voor een toestel binnen deze prijsrange kun je niet al teveel verwachten. En als dat dan betekent dat je dit design krijgt, ben ik toch meer dan tevreden. Wel is hij erg groot, maar dat wordt enigszins gecompenseerd door zijn lichte gewicht. De grootste tegenvaller voor mij is het plastic materiaal, maar ook dat kun je verwachten met een toestel van dit niveau. Gelukkig ligt hij wel lekker in de hand, ondanks zijn grootte. En dat is ook weer een soort van compensatie voor mij. Kortom, de Nexus 5X beschikt over een prima design.
Scherm
De Nexus 5X heeft zoals in het overzichtje bovenaan staat een 5,2-inch display met resolutie van 1920×1080 pixels, dat gelijk staat aan 423 pixels per inch. Dat zijn honderd pixels per inch méér dan bij de iPhone 4 tot en met de 6s. De iPhone 6 Plus en 6s Plus hebben ook een Full HD-scherm net als de Nexus, maar met 401 pixels per inch omdat die displays 5,5 inch groot zijn. 1080p lijkt misschien niet zo heel veel als je kijkt naar hoeveel Android-telefoons tegenwoordig een Quad HD (2560×1440) scherm hebben. Toch presteert het display van de Nexus beter dan je denkt. De kleuren zijn vrij accuraat en de helderheid is dik in orde. De zwartwaarden zijn ook relatief hoog. Het is geen AMOLED, waarbij zwart ook echt pikzwart is, maar het is een mooi scherm om naar te kijken.
Doordat het scherm maar liefst 5,2 inch groot is in diagonaal is het uiterst geschikt om video’s mee te bekijken en spelletjes te spelen. Natuurlijk wil je niet een hele film gaan zitten kijken op een smartphone (mede vanwege de impact op de accuduur, maar ook omdat het alsnog een vrij klein scherm is), maar het feit dat het kan is mooi meegenomen, toch? Dat vind ik zelf wel een pluspunt, althans.
Het extra grote scherm is echter ook een soort van compensatie. Want Android, het besturingssysteem van dit toestel maakt gebruik van drie speciale softwareknoppen. Die zie je onderin het scherm staan , in de zwarte balk. Er is een knop om een pagina terug te gaan, naar het thuisscherm te gaan en om de appswitcher te openen. Als je trouwens op zo’n knop tikt voel je haptische feedback. Niet alleen dan, ook wanneer je bijvoorbeeld op een appicoon tikt en tijdens het typen. Dit kost wat van je accuduur, maar het is wel prettig. In ieder geval is het een soort van onderdeel van het scherm, een feature.
Over features gesproken, er zijn er nog meer. Als je een beetje het nieuws rondom smartphones volgt, inclusief die van Samsung, zul je vast wel gelezen hebben dat de Galaxy S7 en S7 Edge een zogeheten ‘Always On Display’ hebben. De displays zijn zo zuinig, dat ze continu aan kunnen blijven zonder dat dit ten koste gaat van je batterijduur. En je hebt er geen last van. Want in plaats van dat je de hele tijd naar bijvoorbeeld het toegangsscherm zit te kijken heb je alleen maar een zwarte achtergrond met daarop een witte klok en natuurlijk de datum. Nee, de Nexus 5X heeft dit helaas niet. Niet dat het scherm altijd aan kan blijven in elk geval. Maar wel dat wanneer je het toestel niet gebruikt en je ontvangt een melding, het scherm zwart blijft en alleen witte tekst toont. Nog handiger: wanneer je het toestel oppakt en hem verder niet aanzet, krijg je dit zwarte scherm met witte klok en datum te zien. Het scherm wordt daarom ook Ambient Display genoemd. Het zwart is niet geheel zwart, omdat het een LCD-scherm betreft en geen AMOLED-scherm. Maar buiten dat om werkt het prima en is het zelfs daadwerkelijk nuttig in het dagelijks gebruik.
Er valt verder eigenlijk weinig te bespreken aan het scherm van de Nexus 5X. Het voldoet gewoon aan mijn persoonlijke eisen door de accurate kleurweergave, resolutie en grootte. Dus ik ben meer dan tevreden.
Prestaties
Laat ik gelijk met de deur in huis vallen over dit onderwerp: de Nexus 5X is géén snelheidsmonster. Op papier lijkt het alsof het toestel geweldige specificaties heeft, in de praktijk is het allemaal niet zo indrukwekkend. Wel is het voldoende voor een goede ervaring, en daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Toch is het jammer dat er niet voor gekozen is de telefoon te voorzien van dezelfde processor en hoeveelheid werkgeheugen als zijn grotere broer, de Nexus 6P.
De Nexus 5X beschikt over een 1,8 GHz hexa-core Snapdragon 808, een 64-bits SoC (System-on-a-Chip) gebaseerd op een 20nm procedé. Opvallend is dat dit niet uit één, maar twee processors bestaan. Eentje bestaande uit twee krachtige cores en eentje met vier minder krachtige cores. Het concept is bekend als big.LITTLE. Het idee is dat het ‘LITTLE’ staat voor uiterste efficiëntie, dat bij smartphones zeer belangrijk is. ‘big’ gaat juist over krachtige cores, zonder de thermische grenzen te overschrijden. Naast de Snapdragon 808 vind je 2 GB aan LPDDR3 werkgeheugen.
Dan meteen de brandende vraag: hoe krachtig is deze proccessor echt, en is 2 GB geheugen genoeg? Simpel antwoord: ja, het is genoeg. Maar het ligt in feite wat complexer. Laten we eerst eens naar de score kijken die je krijgt wanneer je een test uitvoert met Geekbench 3. Hieronder zie je die van zowel de Nexus 5X als van de iPhone 6s. Het is misschien niet echt eerlijk om een mid-range toestel te gaan vergelijken met een high-end toestel. Maar het gaat erom dat je een idee krijgt van hoe groot dat verschil is, zelfs bij de multi-core prestaties ondanks de zes rekenkernen van de Nexus. Dan ga je toch even nadenken, niet?
Maar goed, dat zijn de prestaties op gebied van snelheid. Hoe zit het met het werkgeheugen? Want er zit 2 GB van in, net als bij de iPhone 6s. Je zou denken dat dit vrijwel net zo goed werkt, maar dat is niet zo. Dit brengt me meteen op een probleem waar Android mee kampt door het gebruik van Java voor applicaties (in plaats van Objective-C en/of Swift). Java gaat namelijk niet zo efficiënt om met werkgeheugen. Simpel gezegd blijven apps minder lang in het tijdelijke geheugen staan dan bij iOS. En dat merk je. Waar je bij iOS veel apps kunt laden en na verloop van tijd terug kunt gaan zonder dat de allereerste app die je laadde, opnieuw geladen moet worden. Bij Android gebeurde dat veel eerder. Na een paar applicaties al zelfs. En dan hebben we het over vrij simpele apps, zoals Twitter en Facebook. Erg jammer. Dat gezegd hebbende, apps laden gelukkig relatief snel om dat een beetje te compenseren. Wel zou ik graag hebben gezien dat er een extra GB aan RAM beschikbaar zou zijn, zoals bij de Nexus 6P het geval is.
Dan de grafische prestaties. De Nexus 5X heeft een Qualcomm Adreno 418 GPU gebaseerd op 20nm procedé ingebouwd. Deze draait op 600 MHz en biedt ondersteuning voor DirectX 11.2, Open GL 1.x, 2.0, 3.0, 3.1, TS & GS en Open CL 1.2. Op grafisch gebied presteert de Nexus ook voldoende, zelfs relatief zware games zijn gewoon te doen. Wel met hier en daar af en toe een hapering, maar niet zodanig dat het de totale ervaring beïnvloedt.
Al met al presteert de Nexus 5X niet meer of minder dan voldoende. De processor en hoeveelheid werkgeheugen hadden iets beter gemogen, maar het is en blijft een mid-range smartphone. Zoals ik eerder in deze review gezegd heb, en daar zal ik op blijven hameren, mag je dan gewoon niet al teveel verwachten. Voor de gemiddelde gebruiker zal het voldoende zijn, voor mensen die toekomstbestendigheid en tegelijkertijd uiterst goede prestaties wensen te hebben is het verstandig om op z’n minst te kijken naar een Nexus 6P.
Camera
Android
Tot zover de Nexus 5X zélf. Dan nu hetgeen waarom ik hem gekocht heb, namelijk Android! Al jaren heb ik een soort afkeer van dit besturingsysteem gehad. Ik vond het lelijk, onnodig complex en vooral onlogisch qua algehele werking. Wat dat betreft deed iOS het veel beter. Inmiddels heeft Google (sorry, Alphabet!) stappen gemaakt, grote stappen. Met Android 5.0, ook bekend als Android Lollipop, introduceerde het een compleet ander design. Eentje die wat consistenter is. En vooral een die mooier is in mijn ogen. Een jaar later kwam het met Android 6.0, of Android Marshmallow. Die voegde veel nieuwe functionaliteit toe. En onlangs kondigde het Android 7.0 aan, waarvan de naam bedacht mag worden door anderen. In ieder geval zal die naam beginnen met ‘N’. Dat is namelijk zoals Alphabet al heel lang te werk gaat met updates: elk jaar de volgende letter van het alfabet. Volgend jaar zal dat dus Android O zijn, daarna Android P enzovoort. Tenminste, als het bedrijf besluit de huidige trend voort te blijven zetten. Android N trouwens, is meer een soort tussen-update die onder meer de prestaties moet bevorderen en tegelijkertijd wat functies toevoegt.
Het is grappig hoe Alphabet’s update-strategie te vergelijken is met die van Apple. Want met iOS 7 kwam dit bedrijf met een nieuw design voor de iPhone en iPad. Een jaar later, met iOS 8, lag de focus op nieuwe functies voor zowel eindgebruikers als ontwikkelaars. Met iOS 9 zagen we dat Apple wat rustiger aan leek te willen doen. Minder nieuwe functies, veel focus op prestaties en verbeterde accuduur. Alphabet kwam dan telkens bijna een jaar ná Apple met hun variant van Android hierop. En dat is prima in mijn ogen, want dat heeft er wel voor gezorgd dat Android zelfs voor een die-hard Apple-fan als ik interessant is.
Wat mij als eerste opviel toen ik de Nexus 5X wilde instellen was dat bij het tikken op knoppen lichte feedback te voelen is. Het lijkt eigenlijk op wat je bij de iPhone 6s voelt wanneer je 3D Touch gebruikt. Dat is haptische feedback. Zo voelt dat bij de Nexus wanneer je op vrijwel iedere knop of zelfs toets op je toetsenbord tikt. Enerzijds is het een prettig gevoel, want je weet dat je ergens op getikt hebt.
Aan de andere kant voelt het enigszins goedkoop aan. Wellicht komt het door dat niet al te ‘premium’ achtige design. Maar dat neem ik maar op de koop toe. Functioneel gezien is het namelijk een welkome toevoeging. Immers, het biedt snelle navigatie. Je hebt een soort thuisknop, een knop om een pagina terug te gaan en een knop waarmee je de appswitcher opent.
Velen missen deze functie bij de iPhone, en dat kan ik prima begrijpen. Aan de andere kant heeft Apple daar zelf een alternatief voor bedacht: vegen van de linkerrand naar rechts om een pagina terug te gaan, dit werd met iOS 7 geïntroduceerd in 2013. Toch is het in Android net wat intuïtiever. Veel mensen weten niet dat het in iOS mogelijk is om een pagina terug te gaan door van links naar rechts te vegen, op Android zie je het duidelijk aan het pijltje links op de navigatiebalk. Duidelijker kan het niet eigenlijk.
Als we het hebben over het interface, moet ik eerlijk toegeven dat er sinds Android 5.0 vooruitgang geboekt is. Enorme vooruitgang. Het design is net als bij iOS consistent en geen rommel van verschillende elementen meer. En het ziet er nog leuk uit ook. Appiconen kunnen er totaal anders uitzien, omdat ze niet per definitie vierkant hoeven te zijn. Dit is bij iOS wel zo. Hoewel ik niet zo’n fan ben van sommige iconen bij Android, is het voor ontwikkelaars natuurlijk fijn dat ze meer vrijheid hebben wat betreft het uiterlijk van hun iconen. De menubalk in een app kan door ontwikkelaars worden aangepast naar de kleurstelling ervan, de statusbalk neemt die kleur dan over. Vrij subtiel eigenlijk, maar niet onmisbaar. Ook animaties in Android zien er mooi uit. Ze zijn over het algemeen minder overdreven als bij iOS en creëeren ook weer… jawel, consistentie. Het helpt je een handeling te herkennen. Natuurlijk zou je toestel er ietsjes sneller van worden als er geen animaties waren geweest, maar dan is het – bijvoorbeeld bij het sluiten van een app – net alsof de app crashte. Vandaar de animaties. En ik vind de implementatie ervan erg netjes gedaan. Ik denk dat Apple er nog wel wat van zou kunnen leren.
Android staat er om bekend erg slim te zijn. Zo beschikt het over Google Now, dat dezelfde behoefte vervult als Siri op iOS: je helpen met het regelen van eenvoudige alsook wat complexere taken. Zoals het aanmaken van een activiteit of herinnering, of het opvragen van het weerbericht.
Met Android Marshmallow ging men nog een stap verder. Met Now on Tap. Wanneer je de ’thuisknop’ ingedrukt houdt op een webpagina, midden in een chat of wat dan ook, dan kan de tekst geanalyseerd worden met deze functie. Die kan bijvoorbeeld zien dat er iets over een film staat, zodat er een link naar onder andere IMDb en Wikipedia of wordt getoond. Allemaal leuk en aardig natuurlijk, maar wat doet dit eigenlijk met je privacy? Laat dat nou net een onderwerp zijn waarop ik veel kritiek heb. Google (excusez-moi, Alphabet natuurlijk) geeft niet veel om de privacy van haar gebruikers. Alle data van Google Now en Now on Tap wordt direct naar het bedrijf gestuurd en kan daar ook worden ingezien door de medewerkers. Een eng idee, als je het mij vraagt, zelfs als je niets te verbergen hebt. Apple regelt dit veel beter door veel zaken op je apparaat te regelen. Input via Siri wordt wel naar Apple gestuurd, maar versleuteld én anoniem. Wel heb ik een klein pluspuntje te noemen: met Android N krijgen gebruikers eindelijk meer controle over wat een app wel of niet kan doen. Zo kun je aangeven of een app toegang mag hebben tot je contacten of agenda’s. Ze zijn hier wel erg laat mee. Maar beter laat dan nooit, zeggen ze weleens.
Goed, ik wil niet te lang blijven doordraven over het besturingssysteem. Wel wil ik mijn conclusie geven. Ik gaf net al aan dat ik altijd min of meer anti-Android ben geweest. Sinds dat ik deze Nexus 5X heb kunnen testen is dat deels veranderd. Het blijft kritiekpuntjes houden, zoals het gemis van goede privacy, geen goede samenwerking met de pc/Mac (iets dat bij een iPhone totaal anders is) en nog wat meer zaken. Het mist weliswaar veel, maar tegelijkertijd biedt het weer veel zaken die je bij iOS niet hebt. Als Alphabet daarmee door blijft gaan, dat toevoegen van veel functies, dan is het bedrijf wat mij betreft goed bezig.
Conclusie
Het zal helaas niet mijn iPhone 6s gaan vervangen, daarvoor is de samenwerking met bijvoorbeeld de Mac te mager. Sowieso heeft iOS 10 ervoor gezorgd dat ik een beetje van de verloren liefde voor iOS terug heb. Wel zie ik het nu als overweging, voor het geval dat ik de iPhone beu ben over een paar jaar, om naar Android te switchen. Maar dan wel op een toestel als de Nexus, dus met stock Android.
Tom de Beer
Techblogger en Apple-fan in hart en nieren, student netwerkbeheer, en altijd bereid kennis en ervaring op te doen over alles dat met technologie te maken heeft. Tevens gecertificeerd Microsoft Office Specialist Master, taalfanaat en enorme fan van Céline Dion.
