In 2007 had wijlen Apple-CEO Steve Jobs een visie: de smartphone opnieuw uitvinden. De allereerste iPhone was geboren. Nu, tien jaar later zijn we aanbeland bij de iPhone X. “Huh, en de iPhone 8 en 8 Plus dan?” Ja, die zijn er ook nog. Maar laten we eerlijk wezen: dat zijn gewoon nieuwe iPhones. Met de iPhone X wil Apple een nieuwe standaard neerzetten. “Welkom in de toekomst”, aldus Apple over het toestel. Wel of niet overdreven? Je leest in deze review alles over Apple’s nieuwste toestel.Review
Inleiding
Maar misschien ook niet. In deze review lees je alles over het toestel dat Apple beschrijft als de toekomst. Ik zal je niet langer in de spanning houden, dus lees snel verder!
Design
Al heel lang klaagt het Apple-kamp dat de recentere iPhones er niet meer vernieuwend uitzien. Dat is eigenlijk sinds de iPhone 6 al zo. Het design is daarna niet echt meer flink veranderd, met uitzondering van wat subtielere wijzigingen. Voor velen is de mooiste iPhone die uit 2010 of 2013. Dat zijn respectievelijk de iPhone 4 en iPhone 5s. Over die laatste kon ik meepraten… tot Apple met de iPhone X kwam.
Qua grootte komt de iPhone X het dichtst in de buurt van een iPhone 8, waarbij het breedteverschil slechts 3,6 mm is. Het verschil in de hoogte bedraagt 5,2 mm. De iPhone 8 Plus is wat dat betreft een stuk groter. Ik was dat laatste toestel inmiddels al redelijk goed gewend, maar het voelt toch heerlijk om weer een kleinere iPhone te hebben. De iPhone X ligt lekker in de hand, alles is wat makkelijker te bereiken wanneer je het toestel met één hand wilt bedienen en je krijgt er toch een groter scherm voor terug. De grootste ooit in een iPhone. Meer daarover later natuurlijk.
Ik koos voor het model in de kleur spacegrijs, ook al lag mijn focus aanvankelijk op het zilveren model. Toch ben ik achteraf gezien blij dat ik voor spacegrijs ben gegaan, want het past mooier bij deze iPhone dan bij de iPhone 8 Plus die ook spacegrijs is. Dat ik ‘m toch mooi vindt komt mede door de antenneband. Die is voor het eerst sinds de iPhone 4s weer van roestvrijstaal. Maar dan beter. Of ja, luxueuzer. Want het is roestvrij chirurgisch staal, zo’n beetje hetzelfde materiaal als in de roestvrijstalen Apple Watch. Het kan wel minder goed tegen krassen, dus het is aanbevolen meteen een hoesje om de iPhone te doen. Erg zonde, gezien dat mooie design. Maar als je zo min mogelijk tot geen krassen wilt, dan zou ik het persoonlijk zeker doen.
Wat je op de achterkant nog meer zult vinden is natuurlijk de camera. Net als bij de iPhone 7 Plus en 8 Plus zijn het twee lenzen. Maar de positionering is wat anders: waar het normaal horizontaal staat is de camera nu verticaal gepositioneerd. Dat heeft te maken met het TrueDepth-camerasysteem aan de voorkant, waar ik het vanzelfsprekend nog over zal hebben. Ook zit de microfoon en LED-flitser ín de cameramodule in plaats van ernaast. Verder steekt de module wat verder uit, waardoor op een vlakke ondergrond meer kans is op beschadigingen als je niet oppast. Alleen al daarom is een hoesje aangeraden! Ik persoonlijk vind de nieuwe positionering mooier als bij de iPhone 7 Plus en 8 Plus. De iPhone X oogt zo meer als een traditionele camera.Voordat ik naar de voorkant ga nog even de rest: de onderkant is in principe onveranderd gebleven. Je vindt er de speaker, een microfoon en een koptelefoonaansluiting. Oh nee wacht, dat laatste niet natuurlijk! Voor veel mensen nog steeds een gemis, voor mij is het niet anders als anders. Apple haalde de aansluiting met de iPhone 7 weg en is heel duidelijk geweest over de toekomst ervan: het komt niet meer terug naar hun smartphones. Ik zal heel eerlijk zeggen dat het soms even lastig is dat je voor het gebruik van andere oortelefoons dan de bijgeleverde EarPods met Lightning-aansluiting een meegeleverde adapter moet gebruiken. Maar ik ben van mening dat het idee goed is. En ik hoop dat Apple daadwerkelijk blijft vasthouden aan dat idee: namelijk een volledig draadloze wereld.
Op de voorkant vind je natuurlijk ook een camera en allerlei andere sensoren. Maar wat de iPhone X anders maakt dan voorgaande versies, is dat al deze hardware in een soort ‘inkeping’ (Engels: notch). En deze inkeping zul je vrijwel altijd zien, want Apple vraagt ontwikkelaars deze gewoon in volle glorie te tonen.
Enerzijds is dat jammer, anderzijds is de notch wat de iPhone X… nou, een iPhone X maakt. Want de eerste paar dagen dat ik het toestel had werd ik al door enkele mensen aangesproken met de vraag “Hey, is dat een iPhone X?!” Dat was voorheen nooit, omdat iPhones altijd een beetje hetzelfde design hebben gehad. De gemiddelde persoon ziet het verschil tussen bijvoorbeeld de iPhone 7 en 8 niet. De iPhone X daarentegen is een compleet nieuw toestel. Het is herkenbaar voor veel mensen.
Sinds de release van de iPhone X heb ik van de ene persoon gelezen dat de notch een nogal irriterend effect heeft, terwijl de ander er helemaal geen last van heeft. Bij mij ligt het er meer tussenin eigenlijk. Ik weet dat het er zit, en ik zie het ook wel. Maar ik heb niet het gevoel dat het de totale ervaring met het toestel minder maakt. Integendeel, het heeft wel wat. Het geeft de iPhone karakter. Daarover zometeen meer trouwens.
Met de iPhone X heeft Apple’s smartphone een complete makeover gekregen. Sommigen hebben het over de grootste redesign sinds de iPhone 6, maar wat mij betreft is het de grootste redesign óóit in de geschiedenis van het tienjarige bestaan van de iPhone. En dat is volgens mij precies Apple’s doel geweest.
Niet iedereen zal er fan van zijn. Zeker door de notch, maar ook de verder uit stekende camera ziet er misschien niet bepaald ‘Apple-achtig’ uit. Zelf vind ik, nogmaals, dat het de iPhone karakter geeft. Eén ding is voor mij wel duidelijk geworden: het is Apple’s mooiste smartphone ooit… by far!
Display
Al vanaf het begin is voor de iPhone een LCD-scherm gebruikt. Met de jaren werden de smartphone-displays steeds beter. De eerste grote vernieuwing was het Retina-display, dat met de iPhone 4 in 2010 werd geïntroduceerd. Bij dit scherm werd het aantal pixels verdubbeld ten opzichte van de voorganger. Met de iPhone 5 werd het scherm voor het eerst ietsjes langer: van 3,5 inch naar 4 inch. Daarna kwamen de iPhone 6 en iPhone 6 Plus, die een Retina HD-display hebben. Het Plus-model had zelfs een volwaardig Full HD-scherm. In de tussentijd is er natuurlijk nog heel wat meer veranderd, zoals ondersteuning voor het volledige sRGB kleurenspectrum. Met de iPhone 7 werd ondersteuning voor DCI-P3 (ook wel bekend als brede kleurenweergave) toegevoegd. En de iPhone 8 en 8 Plus brachten True Tone, een functie die in principe ook nieuw is bij de iPhone X omdat deze tegelijk met die iPhones aangekondigd werd.
Er is dus veel veranderd, maar de schermtechnologie zélf is altijd hetzelfde gebleven. Terwijl de concurrentie alweer enkele jaren geleden is overgestapt op de zogenoemde OLED-technologie, bleef Apple achter met LCD. Aan de ene kant zijn het wel de beste LCD-schermen op een smartphone die je maar kunt vinden. Aan de andere kant mis je de voordelen van OLED. En er is een reden waarom Apple geen OLED koos…
Tot nu toe… want de iPhone X is Apple’s allereerste product met OLED, wat staat voor Organic Light Emitting Diode (Nederlands: organische lichtemitterende diode). De reden waarom er niet eerder voor de techniek gekozen is: het voldeed niet aan Apple’s standaarden. En die zijn vrij hoog. Een scherm moet natuurlijke kleuren tonen, er moet ondersteuning voor DCI-P3 zijn, de helderheid moet goed genoeg zijn enzovoort. De gemiddelde Samsung-smartphone met OLED-scherm heeft met name moeite met dat eerste. Kleuren zijn lang niet zo accuraat en zijn eerder oververzadigd. Ze wilden de tekortkomingen verhelpen alvorens zelf met een iPhone te komen die over een OLED-scherm beschikt. En nu blijkt het juiste moment.
Hoe werkt OLED precies? Wat is precies de techniek erachter? Eerst even de naam. Zoals ik net al aangaf staat OLED voor Organic Light Emitting Diode. Dat ‘organic’ (organisch) is wat OLED een OLED-scherm maakt. Een organische diode bevat een dunne ‘film’ van organische verbindingen die licht uitzendt wanneer elektrische stroom wordt doorgelaten. Bij LCD (Liquid Crystal Display) produceren de ‘vloeibare kristallen’ zoals deze in het Nederlands heten niet direct licht, maar schijn je er met backlight doorheen. Het gevolg is dat de kleuren niet altijd gelijkmatig zijn, een probleem dat regelmatig voorkomt bij iPhones met zo’n scherm. Doordat bij OLED iedere pixel zijn eigen licht produceert is hierbij geen backlight nodig. Daardoor is het scherm ook gelijkmatiger én kun je bijvoorbeeld het effect van een zeer diepe ‘dark mode’ creëeren. Dat gebeurt door het uitschakelen van zwarte pixels, bij deze schijnen dan geen licht door.
Tot zover de technische achtergrond. Terug naar de iPhone X. Die heeft een 5,8-inch Super Retina HD-display, met OLED dus. Dankzij deze techniek zijn onder meer de zwartwaarden extreem hoog. Hierdoor krijg je de illusie dat bij apps met zwarte elementen deze helemaal niet te zien zijn. De Camera-app is daar een mooi voorbeeld van. Je weet niet waar het scherm begint of eindigt: de hele voorkant lijkt zo een scherm. Een probleem waar LCD-displays last van hebben is de kijkhoek. Wanneer je het scherm van een hoek bekijkt ziet alles er ineens heel anders en raar uit. Bij OLED heb je dat niet. En zoals eerder gezegd zijn kleuren gelijkmatiger bij OLED, vergeleken met een LCD-scherm. Verder verbruikt OLED veel minder energie, met name als je gebruik maakt van apps met donkere kleuren. Bij voorkeur helemaal zwart, want dan worden die pixels dus uitgeschakeld. Het is inmiddels al bewezen dat het een gigantisch verschil kan bieden. Last but not least: je kunt nu op het scherm tikken om deze te activeren!
De techniek biedt vele voordelen zoals je kunt lezen, maar er zijn ook wat nadelen. Wanneer je het toestel in een bepaalde hoek houdt valt er vrij snel op dat de kleuren wat blauw worden, dit wordt ook wel blue shift genoemd. Dit is iets permanents, en dat heeft puur met de techniek te maken. In principe heeft ieder OLED-scherm hier wel last van, de ene wat erger als de ander. Vergeleken met de Pixel 2 XL doet de iPhone X het wel beter, als ik de reviews mag geloven. Maar blue shift is nog niet zozeer het grootste probleem. Burn-in (NL: inbranding) is dat namelijk. Wat is inbranding? Nou, het houdt in dat, bijvoorbeeld na het voor lange tijd weergeven van iets met hoog contrast op de allerhoogste resolutie, datgene als het ware ‘ingebrand’ wordt op het scherm. En dat is behoorlijk wat. Maar net als met blue shift is dit een effect van OLED-schermen. Gelukkig komt het niet vaak voor. Apple heeft er trouwens over geschreven op een speciale Support-pagina op haar website. Het bedrijf geeft dit als tip over het voorkomen van inbranding:
“Probeer te voorkomen dat statische beelden langdurig op maximale helderheid worden weergegeven. Als u over een app beschikt waardoor het beeldscherm ingeschakeld blijft terwijl u uw iPhone X niet actief gebruikt, kunt u het helderheidsniveau tijdelijk verlagen via het bedieningspaneel.”
Het display van de iPhone X is ook een HDR-scherm trouwens. HDR staat voor High Dynamic Range en dankzij hardware-ondersteuning voor Dolby Vision en HDR10 ziet video er beter uit dan ooit. Netflix was de eerste third-party ontwikkelaar/dienst die hun app heeft voorzien van de techniek. Ook bij YouTube is ondersteuning voor HDR.
Het verschil wanneer je vergelijkt met een niet HDR-scherm is groter dan ik had verwacht. Kleuren zien er levendiger uit, en als je het filmpje ook nog eens in volledige schermmodus toont krijg je een totaal andere ervaring ten opzichte van met eerdere iPhones. Na het vinden van een geschikt testfilmpje betrapte ik mezelf er zelfs op dat ik ‘wauw!’ zei. En zo vaak zeg ik dat niet bij een nieuwe iPhone. De laatste keer is mogelijk zelfs met de iPhone 6 uit 2014 geweest. Daarna kwam zo’n ‘wauw’-moment niet meer voor. Tot nu dus.
Dan nog even de notch. Zoals eerder aangegeven vraagt (lees: dwingt) Apple ontwikkelaars deze te omarmen. Je mag de ‘oortjes’ (de schermgedeeltes links en rechts van de notch) niet opvullen met zwart, tenzij het onderdeel is van het design. Waarom dat zo is wil het bedrijf niet zeggen, maar het zou me niet verbazen als dat is omdat het toestel zo herkenbaar is. Want, ook zoals eerder aangegeven herken je het toestel meteen door dat onderdeeltje. In screenshots zie je dit overigens niet. Daarin lijkt het alsof – en het is ook zo – een stukje van de app achter de notch door loopt. Hieronder zie je een voorbeeld waarbij op de iPhone X en iPhone 8 Plus een screenshot gemaakt is van Dutch Tech Blog in de Safari-webbrowser.
Wat opvalt is dat bij de iPhone X witruimte in het midden zit. Dat is de plek waar de notch zich bevindt. Maar ook onder de navigatiebalk zit iets, dat zwarte balkje. Wat dat is, vraag je? Dat zwarte balkje is de nieuwe thuisknop. Apple heeft er geen officiële benaming voor, maar ik noem het zelf ‘home bar’. Dat is ook voor vele anderen de gebruikte benaming. Hoe je hem gebruikt, dat leg ik allemaal uit bij het software-gedeelte.
Om nog even terug te komen op de grootte van het scherm: met 5,8 inch is dit het grootste iPhone-scherm ooit. Terwijl het toestel zelf amper groter is dan de reguliere iPhone 8. In de breedte scheelt het weinig, maar met name in de hoogte zie je verschil. De reden daarvoor is waarschijnlijk de notch en de balk onderin het scherm die fungeert als vervanger van de thuisknop. Die nemen samen namelijk aardig wat ruimte in beslag, en om toch te zorgen dat je voldoende content op je scherm ziet is het scherm wat groter gemaakt: mogelijk compenseert het voor die onderdelen.
Wat gebeurt er eigenlijk met apps die niet aangepast zijn voor het nogal vreemde design van de iPhone X? Simpel, hetzelfde als bij apps die niet aangepast zijn voor de iPhone 6 en 6 Plus: er komen zwarte balken boven en onder. Hieronder is het verschil goed te zien. De NS Reisplanner-app is wel aangepast, maar de 9292-app nog niet.
Persoonlijk vind ik het er lang niet zo lelijk uitzien als toen apps nog niet aangepast waren voor de iPhone 6 en 6 Plus. Want toen had je last van het feit dat de apps als het ware uitvergroot werden en daarom niet optimaal de resolutie werd benut. Ook had je nog een LCD-scherm, waardoor zwartwaarden een stuk lager waren. Bij de iPhone X lijkt het bijna alsof je een iPhone 6 vasthoudt waarbij de app gewoon geoptimaliseerd is voor dat scherm. De zwarte balken vallen namelijk niet op en doen eerder aan fysieke ‘bezels’ (randen) denken.
De iPhone X heeft verreweg het beste scherm ooit in een iPhone. Op alle vlakken loopt het mijlenver voor op de iPhone 8 (Plus): de grootte, de techniek, de resolutie, de pixeldichtheid enzovoort. Dat werd ook tijd.
Ongetwijfeld zal Apple de komende jaren blijven werken aan het verbeteren van het scherm, net zoals het dit bij de LCD-schermen deed. Maar voor een eerste generatie iPhone met OLED-scherm heeft Apple al meteen laten zien wat het in huis heeft. De toekomst is rooskleurig als het gaat om dit punt.
Hardware
CPU, GPU en RAM
De iPhone X heeft exact dezelfde processor en GPU als de iPhone 8 en 8 Plus, de A11 Bionic. Dus de prestaties zijn ook nagenoeg gelijk, al is het wel zo dat de hogere schermresolutie van de iPhone X kan zorgen voor iets verminderde prestaties. Althans, als je de benchmark-resultaten van Geekbench met elkaar vergelijkt. En dat is het ‘m dus. Op dit punt is de iPhone koploper, maar als het gaat om prestaties in de praktijk is het allemaal een beetje op hetzelfde niveau. Wel blijven iPhones gemiddeld langer uitstekend presteren, zelfs na een grote update. iOS 11, de meest recente software-versie draait bijvoorbeeld nog als een tierelier op een iPhone 6s (uitgebracht in 2015). Veel smartphones met Android worden na een jaar al merkbaar trager. Dus wat dat betreft doet Apple het zeer goed!
Maar goed. Nog even die processor, de A11 Bionic dus. Deze bestaat uit maar liefst zes cores. Twee daarvan zijn krachtige ‘prestaties’-kernen, de overige vier zijn efficiënte kernen. Respectievelijk zijn ze tot 25% en 70% sneller dan bij hun voorganger, de A10 Fusion-chip. In de praktijk merk je ook wel dat het een zeer capabele processor is. Alles voelt snel en vloeiend aan. Het scheelt dat iOS 11.1 (en inmiddels ook iOS 11.2!) alweer even uit is, want iOS 11 was bij de release nog niet zo stabiel. Dat beïnvloedde de ervaring zeer. Op een toestel van ruim €1100 zou dat natuurlijk enorme zonde zijn. Gelukkig is een groot aantal problemen nu verholpen. Wat dat betreft heeft Apple er goed aan gedaan de iPhone X later uit te brengen, ook al had dit meer te maken met productieproblemen.
Naast de A11 Bionic zélf is er nog een extra dual-core processortje, de Neural Engine. Hierover schreef ik al in mijn iPhone 8 Plus-review. Bij de iPhone X is de chip echter nog veel meer van belang. Het wordt namelijk gebruikt voor Face ID, dat Touch ID vervangt als biometrische beveiliging. Neural Engine is ook verantwoordelijk voor andere ‘slimme’ taken als AI (Artificial Intelligence; Kunstmatige Intelligentie). Het kan 600 miljard berekeningen per seconde uitvoeren. Doordat het los staat van de hoofdprocessor (net als de M11-bewegingscoprocessor) levert dat net dat beetje extra efficiëntie op.
De iPhone X heeft daarnaast net als de iPhone 7 Plus en 8 Plus 3 GB aan RAM-geheugen, wat meer dan voldoende is in het dagelijks gebruik. Met de initiële release van iOS 11 waren er wat issues met het geheugenmanagement waardoor apps soms afgesloten werden op de achtergrond, terwijl ze eigenlijk net nog gebruikt werden. Onder meer bij WhatsApp was dit het geval. Met iOS 11.1 is dit wat verbeterd, en met iOS 11.2 (in béta op het moment van schrijven) nog meer. Dat is een positieve ontwikkeling. Het is verder gewoon een lekker snel apparaat, daar hoef ik niet lang over na te denken.
Draadloos opladen
Net als de iPhone 8 en 8 Plus beschikt de iPhone X over draadloos opladen. Dat is te danken aan de glazen achterkant: bij eerdere iPhones was de functionaliteit simpelweg niet te realiseren doordat de achterkant er van aluminium gemaakt was. Het werd ook wel tijd dat het mogelijk werd. Veel concurrenten bieden het al, en het is goed te zien dat Apple eindelijk is meegegaan in de trend.
Het goede nieuws is dat je niet gebonden bent aan een speciale Apple-lader, in tegenstelling tot wat voorafgaande de aankondiging van het toestel verwacht werd. De iPhone ondersteunt gewoon de open ‘Qi’-standaard. De oplader die ik zelf al voor mijn iPhone 8 Plus had, van het merk Zens, voldoet dan ook meer dan prima.
Draadloos opladen gaat helaas wel slomer als middels een kabeltje – met 5W op het moment (iOS 11.2 voegt ondersteuning toe voor 7,5W) – maar het ziet er wel eleganter uit om je toestel gewoon op een vlak te kunnen leggen terwijl hij opgeladen wordt. Apple komt overigens in 2018 nog met een eigen draadloze oplader, genaamd AirPower. Over de exacte releasedatum en prijs is tot op heden nog niets bekend helaas.
Overig
Naast een snelle processor, gpu, voldoende RAM en draadloos opladen vind je natuurlijk allerlei andere hardware in het toestel. Vanzelfsprekend is er 802.11a/b/g/n/ac voor snel draadloos internet, 4G LTE Advanced voor snel mobiel internet, Bluetooth 5.0 (sneller en efficiënter dan haar voorganger) en NFC. Dit laatste is in principe bedoeld voor Apple Pay, maar is met iOS 11 wat verder opengesteld voor ontwikkelaars zodat apps nu NFC-tags kunnen uitlezen. Daarnaast zijn de GPS-mogelijkheden uitgebreid met Galileo en QZSS. Tot slot zijn de stereospeakers, welke met de iPhone 7 en 7 Plus naar de iPhone kwamen, 25% luider volgens Apple. In mijn tests heb ik daar niet veel verschil in gehoord, maar het geluid klinkt wel degelijk anders op een positieve manier.
Accuduur
Camera
iSight-camera
De camera is voor mij altijd één van de belangrijkste redenen om een iPhone te kopen. Er zijn natuurlijk andere smartphones met een goede camera (de Google Pixel 2 XL bijvoorbeeld!), maar dan zit je weer met een besturingssysteem opgescheept waar je eigenlijk geen fan van bent. Dus ik houd het liever bij de iPhone!
Gelukkig besteedt Apple meer dan genoeg aandacht aan de camera. Bij mijn review over de iPhone 8 Plus prees ik de telelens, mede omdat ik daarvoor een iPhone 7 had die niet zo’n lens heeft. De upgrade was dus al wat groter. Maar daardoor is het verschil met de iPhone X weer wat kleiner. Zowel qua specificaties als wanneer je de camera’s in de praktijk vergelijkt met elkaar. In dit gedeelte bespreek ik de specs en hoe de camera daadwerkelijk presteert. Dit gaat natuurlijk gepaard met wat real-world voorbeelden!
De iPhone X heeft aan de achterkant net als de iPhone 7 Plus en 8 Plus twee lenzen: een groothoeklens en een telelens. Beide zijn 12 megapixel camera’s, maar met een ander diafragma. De groothoeklens heeft een brandpuntafstand van 28mm en een diafragma van f/1.8, bij de telelens is dat 56 mm en f/2.4. Ter vergelijking, bij de iPhone 7 Plus en 8 Plus heeft de telelens een diafragma van f/2.8. Dus daar zit wel wat verschil in.
Dat zijn dan de specificaties. Natuurlijk gaat het om wat je met de camera kunt. De groothoeklens is dus ten opzichte van de iPhone 8 Plus niet veranderd, toch heb ik er wel een paar plaatjes mee geschoten. Hieronder zie je twee foto’s bij daglicht gemaakt met de groothoeklens van de iPhone X.
Om ook een idee te geven van de prestaties van de camera in het donker ben ik ’s avonds op pad gegaan en schoot ik de volgende plaatjes.
Je kunt video-opnamen maken tot een 4K-resolutie met 60 beelden per seconde (bps). Alle video-opties die beschikbaar zijn:
- 720p HD bij 30 bps
- 1080p HD bij 30 bps (standaard)
- 1080p HD bij 60 bps
- 4K bij 24 bps (nieuw)
- 4K bij 30 bps
- 4K bij 60 bps (nieuw)
Verder kun je slowmotion-video opnemen in 1080p bij 120 of 240 bps (ook naar eigen voorkeur te selecteren). Voor het kiezen ga je overigens naar Instellingen > Camera > ‘Neem video op’ óf Neem slowmotion op’. Direct vanuit de camera-app een andere resolutie kiezen zit er helaas nog niet in, wat mij betreft een misser.
TrueDepth-camera
De camera voorop is qua hardware niet veranderd: het is nog steeds een 7-megapixel sensor met een f/2.2 diafragma. Je kunt video-beelden opnemen met 1080p Full HD. In tegenstelling tot met de videocamera achterop en slo-motionvideo kun je de resolutie niet aanpassen, die is dus altijd 1080p. Ondanks dat er hardwarematig niets nieuw is, heeft Apple twee functies toegevoegd die voorheen alleen beschikbaar waren bij de camera achterop: portretmodus en portretbelichting. Laatstgenoemde werd met de iPhone 8 Plus geïntroduceerd, portretmodus maakte haar intrede met de iPhone 7 Plus.
Dus, wat is dat precies? In mijn iPhone 8 Plus-review beschreef ik beide functies al. Met portretmodus wordt de achtergrond ‘geblurred’ terwijl de voorgrond van hoge kwaliteit blijft. Hierdoor ontstaat het zogenaamde bokeh-effect, iets waar normaal een DSLR-camera voor nodig is. Dat betekent echter niet dat het net zo goed is. Portretmodus bij de camera achterop is inmiddels dankzij software-verbeteringen al wat betrouwbaarder geworden en komt wat meer afgewerkt over.
Bij de camera voorop is dat nog niet zo het geval. Gelukkig zegt Apple zelf dat de functie nog in bèta is, net als bij de camera achterop tijdens de release van de iPhone 7 Plus: het duurde zo’n half jaar voordat de functie uit de ontwikkelingsfase kwam. Apple zal ongetwijfeld blijven werken aan het verbeteren van portretmodus bij de TrueDepth-camera. Toch is het niet al te slecht. Je hebt gewoon de juiste belichting nodig eigenlijk. In de meeste gevallen wanneer het resultaat niet zo mooi is, komt dit doordat bepaalde plekken geblurred worden waarbij dat niet zou moeten zijn. Je ziet dit met name bij de haren en oren bijvoorbeeld. Als je de juiste plek en belichting kunt vinden krijg je toch nog redelijk goede resultaten. Met portretbelichting creëer je studio-effecten bij je foto’s. Het werkt in principe op dezelfde wijze als met portretmodus.
Omdat de camera voorop geen twee lenzen heeft werkt het wat anders. Het gebruikt in plaats van een tweede lens dezelfde sensoren als voor Face ID: twee IR-sensoren en een rasterprojector. Meer daarover zometeen! Met deze sensoren wordt een soort 3D-foto gemaakt waardoor herkend wordt wat jouw gezicht is en wat de achtergrond is.
In de foto hiernaast kun je voor jezelf zien wat je voor kwaliteit uit die TrueDepth-camera kunt krijgen. Ik besloot er eentje te maken waarbij meteen gebruik wordt gemaakt van portretbelichting, en dan specifiek toneellicht mono. De foto is in mijn ogen nog best goed gelukt eigenlijk. Het kostte een redelijk aantal pogingen, maar dan heb je wel wat. Wellicht denk je daar anders over, dat kan natuurlijk. Nogmaals, portretmodus en portretbelichting zijn nog niet perfect. Maar Apple werkt continu aan het verbeteren, dus dat zal mettertijd allemaal beter worden.
De camera voorop produceert mooie foto’s. Er is nog werk aan de winkel wat betreft portretmodus en vooral portretbelichting, maar het werkt al aardig in mijn optiek.
Face ID
Apple koos dus voor een alternatief. En dat alternatief heet Face ID. Het leuke aan die naam is trouwens dat het consistent is met Touch ID. Klein detail, maar toch. Maar goed, wat doet Face ID? Simpel: het scant je gezicht en controleert of het matcht met het gezicht dat ingesteld is op de iPhone. Klinkt eenvoudig allemaal, maar het gaat veel verder. Sommige smartphones hebben iets dergelijks, maar maken in wezen gewoon een foto van je. Daardoor is het lang niet zo veilig en accuraat. Het past zich ook niet aan bijvoorbeeld het wel/niet dragen van een bril, scheren van je baard, knippen van je haren enzovoort. Face ID kan dat wel. Hoe? Door software met (slimme) technologie te combineren.
Dus, hoe werkt Face ID precies? Eerder in deze review vertelde ik al dat de notch bovenin de iPhone over allerlei sensoren beschikt. Namelijk een infraroodcamera, infraroodbelichter en rasterprojector. Deze hebben elk een eigen rol bij het ontgrendelen van je apparaat. Op Apple’s website wordt iedere sensor nader toegelicht middels de afbeelding hierboven.
Allemaal leuk en aardig, maar hoe gebruiken we het? Hoe stelt een gebruiker Face ID in? Net als bij Touch ID kan dat al tijdens het configuratieproces wanneer je het toestel voor het eerst opstart, maar ook naderhand kan dat natuurlijk nog. Je gaat dan naar Instellingen > Face ID en toegangcode en tik vervolgens op ‘Stil Face ID opnieuw in’. Daarna tik je op ‘Configureer Face ID’, om te beginnen met het instellen. Je krijgt dan een soort voorbeeld te zien van wat je moet doen. Als je verdergaat moet je je gezicht zodanig draaien dat alle kleine witte streepjes lang en groen worden. Als je dat gedaan hebt tik je op de blauwe knop om verder te gaan en dan voer je de handeling nogmaals uit. Daarna is Face ID ingesteld en klaar voor gebruik! Face ID is ietsjes sneller in te stellen als Touch ID heb ik zelf gemerkt. Je moet er wel een ‘rare’ beweging voor maken, maar dan heb je natuurlijk wel wat.
Maar ehm, werkt Face ID nou echt zo goed als Apple beweert? Of valt het tegen? Laat ik om te beginnen zeggen dat het, net als Touch ID in het begin, niet perfect is. Het is niet zo snel als de tweede generatie Touch ID-sensor (iPhone 6s en nieuwer), maar het is wel net een beetje sneller als de eerste generatie Touch ID-sensor (iPhone 5s en 6). Als je bedenkt wat er allemaal gebeurt wanneer je wilt ontgrendelen dan is dat trouwens nog steeds een formidabel resultaat.
Ook heb ik met Face ID enkele keren gehad dat mijn gezicht niet bij de eerste poging herkend werd, maar wel bij de tweede. Dat kan soms even frustrerend overkomen, maar je leert er ook van: in de meeste gevallen hield ik mijn iPhone te dicht of juist te ver van mijn gezicht. Het is niet zo dat je hem op een zeer specifieke afstand moet houden, maar het werkt dus niet wanneer je hem te dichtbij of te ver weg van je houdt. De meest ideale afstand is volgens Apple 25 tot 30 centimeter, ongeveer de lengte van een liniaal dus. Wat mij betreft moet je daar niet teveel over nadenken. Die ideale afstand is namelijk in principe de afstand waarop de gemiddelde persoon zij/haar smartphone voor zich houdt. In sommige YouTube-reviews viel mij op dat mensen hun iPhone X bewust heel ver of dicht bij hun gezicht hielden en/of werd het toestel echt recht voor hun neus gehouden. Met andere woorden, sommigen nemen het idee van Face ID te letterlijk. Niet nodig: als je je iPhone vast hebt zoals normaal, dan werkt het prima!
Face ID is niet alleen het ontgrendelen van je iPhone. Je gebruikt het overal waar je eerst Touch ID gebruikte. Dus ook in apps van derden. Het automatisch invullen van accounts in Safari én apps is zelfs beter dan ooit. Al wanneer je op een website komt waar je een account van hebt dat in iCloud Sleutelhanger staat wordt een scan gemaakt en alles is al ingevuld. Apple heeft als bonus nog wat andere handigheidjes geïmplementeerd. Zo worden je notificaties op het toegangsscherm nu zonder de inhoud getoond totdat je gezicht herkend is. Dat biedt al een beetje extra privacy. Heb je een timer ingesteld, dan gaat het geluid zachter bij het afgaan wanneer je naar de iPhone kijkt. Al wordt hiervoor puur gekeken naar of je ogen gericht staan op het scherm, er wordt dus geen gebruik gemaakt van Face ID in dit geval. Dit is allemaal bedoeld om de privacy nog verder te bevorderen.
Animoji
AnimojiAnimoji werkt zo: het TrueDepth-camerasysteem van de iPhone X herkent meer dan 50 verschillende spierbewegingen. Deze worden nagebootst in 12 verschillende Animoji. Je kunt daarbij kiezen uit een aap, robot, kat, hond, alien, vos, drol (jawel, je leest het goed!), varken, panda, konijn, kip en eenhoorn. Aardig wat dus.
Je start met het maken van een Animoji door naar de Berichten-app te gaan. Wanneer je in een chat zit kun je de Animoji iMessage ‘app’ selecteren en je krijgt een soort overlay. Hij begint al meteen met het tracken van je gezichtsuitdrukkingen. Je kunt tot tien seconden aan één stuk opnemen en het verzenden via iMessage. Wil je een Animoji-filmpje delen via WhatsApp, Twitter of iets anders, ook dat kan gewoon. In dit geval wordt er een videobestandje van gemaakt die dan in je fotorol komt te staan. Bij mijn tests werkte het niet altijd even goed. Althans, niet zo precies. Dat lag waarschijnlijk aan de hoeveelheid licht. Want hoewel Animoji ook met de sensoren werkt waarvoor het niet uitmaakt of het licht of donker is probeert de functie grotendeels met de gewone camera te werken. En dat levert niet de beste resultaten op, maar het neemt niet weg dat het een geinige feature is om mee te pronken met je gloednieuwe iPhone.
Software
De iPhone X draait, net zoals de iPhone 8 en 8 Plus, standaard op iOS 11, hier schreef ik al een uitgebreide review over. Maar één van de zaken waar ik nog niets over heb kunnen vertellen is hoe de ervaring is op de iPhone X. Immers heeft het toestel een andere vorm en heb je die notch bovenin het scherm. Ik liet al zien hoe bij screenshots gewoon witruimte tussen de elementen van de statusbalk zit. Ook noemde ik het verlies van de thuisknop die normaal gebruikt wordt voor het sluiten van apps, het openen van de appkiezer en meer. Wat is daar precies mee gebeurd? Daar wil ik mij op focussen in dit gedeelte.
Omdat er geen knop meer wordt gebruikt koos Apple voor een heel andere manier. Eentje die we voor een groot deel eigenlijk al terugzien in de ervaring op de iPad. Namelijk met veegbewegingen. Onderin het scherm zit persistent een balkje (die wel verdwijnt wanneer je bijvoorbeeld een filmpje bekijkt of een wanneer een app hiertoe opdracht geeft). Dat balkje fungeert als nieuwe thuisknop. Wanneer je op je toegangsscherm zit en je hebt je iPhone X ontgrendeld met Face ID óf toegangscode, en je sleept van dat balkje naar boven dan ga je naar het thuisscherm. Zit je in een applicatie en je voert dezelfde handeling uit, ook dan ga je terug naar het thuisscherm. Eén van de handelingen waar aanvankelijk kritiek op was is die waarbij je de appkiezer opent om snel te kunnen switchen tussen apps. Men ging ervan uit dat je omhoog moest slepen en vervolgens een fractie van een seconde moet pauzeren voordat de appkiezer verschijnt. Het kan makkelijker: veeg omhoog en dan direct naar rechts. Of nog sneller: veeg diagonaal naar rechtsboven.
Met de iPhone 6s introduceerde Apple de mogelijkheid om tussen apps te schakelen middels een 3D Touch-handeling waarbij je hard drukt op de linkerrand van het scherm en dan naar rechts te vegen. Met de iPhone X is die handeling soepeler geworden, en hij werkt ook anders: leg je vinger op het balkje onderin en sleep naar rechts of links. Schakelen tussen apps is hierdoor enorm snel geworden ineens. Wat mij betreft is het zelfs één van de fijnste verbeteringen met de iPhone X op het gebied van software.
Minder is de handeling om bedieningspaneel te openen. Voorheen sleepte je van de onderrand naar boven, maar omdat je daar nu een app mee sluit heeft Apple het verplaatst naar rechtsboven. Niet boven, maar rechtsboven. Dat houdt in: sleep vanaf de rechterbovenhoek naar beneden om bedieningspaneel te openen. Sleep je van boven of linksboven naar beneden dan open je het meldingenscherm, dat nu ‘geschiedenis’ wordt genoemd. Over bedieningspaneel gesproken: op het toegangsscherm van je iPhone X vind je nu onderaan twee nieuwe knoppen. Eentje voor de zaklamp en eentje voor de camera. Dat laatste begrijp ik persoonlijk niet zo goed, omdat je met een veeg van rechts naar links ook al in de camera komt. Maar goed, dat terzijde; de twee knoppen werken als échte knoppen. Je tikt er niet op om de betreffende functie te activeren, maar je drukt erop middels 3D Touch. Je voelt dan een tik die een beetje het idee geeft alsof je op een fysieke knop drukt. Voor de zaklamp is het wel een mooi extraatje, omdat je er zo nóg sneller bij kunt.
Wat nog meer is veranderd in iOS 11 op de iPhone X is de statusbalk. Daar heb ik het al een klein beetje over gehad: je hebt nu links en rechts ‘oortjes’ waar de tijd en andere statusicoontjes staan. Omdat er nu zo weinig ruimte is moesten er wel wat concessies worden gedaan. Zo is het batterijpercentage nu alleen nog in bedieningspaneel te vinden, net als de naam van je provider. Aan de ene kant zou het mooi zijn geweest als de gebruiker zelf kon bepalen wat het belangrijkste is, maar zolang die zaken nog niet volledig zijn verdwenen vind ik het best.
Een laatste onderwerp die ik nog even wil noemen is ARKit, één van de belangrijkste vernieuwingen in iOS 11 die ook nog eens voor enkele oudere iPhones en iPads beschikbaar is. Met ARKit hebben ontwikkelaars de handvatten gekregen om krachtige applicaties en games te bouwen met Augmented Reality. Hierbij worden virtuele elementen toegevoegd aan ‘de echte wereld’, maar dan wel via de camera. Er kan bijvoorbeeld informatie worden getoond die relevant is voor hetgeen waar je de camera op richt. Neem nou Sky Guide, dat sterrenbeelden, planeten, satellieten en meer laat zien. De app bestaat al aardig lang, maar met iOS 11 en ARKit kun je de camera gebruiken waarop dan dezelfde informatie wordt getoond terwijl je de het toestel richt op de lucht. Sterker nog, als je bijvoorbeeld onder een boom staat wordt alles achter die boom getoond. Het is lastig uit te leggen, maar de foto hieronder laat het perfect zien. Verder is er een spelletje dat ik puur voor de gein even geprobeerd heb: ARcade Plane. Met deze game wordt een speelveld op een vlak ‘geprojecteerd’ zodat het lijkt alsof je er zelf bij bent. Het spelletje zelf is wat saai, maar er zijn natuurlijk nog veel meer apps en games met ondersteuning voor ARKit, en er komen er alleen maar meer bij.
Wat AR op de iPhone X bijzonder maakt is dat scherm en de zeer smalle randen. Je wordt er echt als het ware ingezogen. Het biedt een extra meeslepende ervaring vergeleken met wanneer je het probeert op een andere iPhone, of op een iPad. Augmented Reality op de iPhone X is echt een killer feature.
Conclusie
“Welkom in de toekomst.” Tja, nogal een grote uitspraak, toch? Maar wat vind ik er nou werkelijk van? Ik vind op de allereerste plaats dat het belangrijk is kritisch te blijven. Dat maakt een review namelijk nog inhoudelijk. Tegelijkertijd wil ik mezelf niet inhouden. Het is dus belangrijk dat ik een kritische, maar eerlijke review schrijf.
Ik vind de iPhone X, om te beginnen, erg ambitieus. Je ziet duidelijk dat Apple zijn hart en ziel in dit toestel heeft gestoken. Dat doet het bedrijf altijd al trouwens, vergis je niet daarover. Maar wat we hier zien, is het begin van een nieuw era. Wie nu zegt dat Steve Jobs ‘officieel dood’ is heeft gelijk. Niets in dit product lijkt nog op de iPhone zoals het visionaire genie deze presenteerde in 2007. De iPhone X is een radicale visie op de toekomst die het Apple van Tim Cook voor ogen heeft. Een dure, dat wel. Je betaalt minimaal €1159. Wil je meer opslag, dan kost je dat nog eens €170 meer.
Ja, de iPhone X is een dure gadget. Dat maakt dat het niet voor iedereen bedoeld is. Je hoeft er heus niet rijk voor te zijn, maar wie al moeite heeft met het betalen van een ‘gewone’ iPhone zal er niet goed aan doen door voor dit model te gaan. Toch blijkt het wel aardig storm te lopen en hoeven investeerders zich geen zorgen te maken dat de verkoopaantallen zullen dalen. En bedenk anders dit: Apple verkoopt nu veel smartphones. De iPhone SE, 6s (Plus), 7 (Plus), 8 (Plus) en X. Dat zijn acht iPhones maar liefst! Er is genoeg keus voor iedereen. Wil je een iPhone, maar heb je niet heel veel te besteden dan betaal je €419 voor een iPhone SE. Voor €639 heb je een iPhone 6s (met grotendeels dezelfde hardware, maar een groter scherm). Wil je wel bijvoorbeeld dezelfde processor, draadloos opladen en (grotendeels) dezelfde camera, dan ga je voor de iPhone 8 of 8 Plus die respectievelijk €809 en €919 kosten. Je mist dan wel dat prachtige nieuwe bijna randloze design en een gigantisch OLED-scherm dat HDR biedt, evenals de wat betere telelens en portretmodus met portretbelichting bij de camera voorop. En natuurlijk Face ID en Animoji.
Niet iedereen is fan van Face ID. Men is er nog wat sceptisch over, omdat iedereen nu de vingerafdrukscanner gewend is. Enerzijds begrijpelijk. Zeker omdat Face ID niet perfect is. Maar dat hoort bij verandering. Uiteindelijk zal de vingerafdrukscanner dan ook volledig worden uitgefaseerd en plaatsmaken voor Face ID. Het LCD-scherm wordt vervangen door OLED, dat helaas nog wel kampt met enkele issues. Het grootste hekelpunt voor velen is die notch. Maar voor mij is dat helemaal niet iets geweest waar ik tijdens mijn gebruik echt op gelet heb. Ik weet dat het er zit, maar het zit niet zozeer ‘in de weg’ dat ik er last van heb. Evenmin zie ik het dus als een minpunt.
Zoals ik al zei: de iPhone X is een visie op de toekomst die Apple voor ogen heeft onder CEO Tim Cook. Een zeer ambitieuze visie. Eentje die ik van harte steun. Ik heb er vertrouwen in dat Apple de komende jaren keihard zal werken aan het bedenken van nóg betere opvolgers van de al fantastische iPhone X.
Dit is iPhone X.
Tom de Beer | hoofdredacteur
Techblogger en Apple-fan in hart en nieren, student HBO-ICT, en altijd bereid kennis en ervaring op te doen over alles dat met technologie te maken heeft. Tevens muziekliefhebber, hardloper en taalfanaat.
