- 27-inch IPS-paneel (mat)
- 3840 × 2160 pixels (163 ppi)
- 350 cd/m2 helderheid
- 1000:1 contrastverhouding
- 5 ms responstijd
- 60 Hz beeldverversing
- 16:9 beeldverhouding
- 99% dekkingspercentage sRGB
- Roteerbaar, in hoogte verstelbaar, kantelbaar
- USB-C, USB-A, HDMI, DisplayPort, hoofdtelefoon
Review
In deze review vertel ik alles over mijn ervaringen met dit grote en prachtige scherm. Het is opgedeeld in de volgende hoofdstukken: het design, het scherm en de software-features. Lees vooral verder!
Laat ik meteen even beginnen met een redelijk ondergewaardeerd deel wanneer het gaat om monitoren, en dat is het design. Mensen kopen een monitor om het scherm, vaak niet zozeer om hoe het eruit ziet. Maar de LG 27UD88 heeft by far één van de beste designs die ik gezien heb. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de LG UltraFine-schermen die in samenwerking met Apple zijn gebouwd zie je geen uitsteeksels. De voorkant is één geheel, het lijkt zelfs alsof de voorkant alleen maar uit scherm bestaat. Dat is overigens niet helemaal het geval: onder vind een zogeheten ‘kin’ met het logo van LG. En om het scherm heen zit nog een dunne rand.
De witte achterkant is wel wat minder en het ziet er nogal goedkoop uit. Gelukkig kijk je hier niet de hele tijd tegenaan. Je vindt er natuurlijk de aansluitingen voor HDMI, DisplayPort, USB-A en USB-C en zelfs een koptelefoon. Vooral dat USB-C is belangrijk en was voor mij de doorslaggevende factor bij het kiezen van deze specifieke monitor. Mijn MacBook Pro heeft namelijk alleen maar USB-C-aansluitingen, en zelfs als er wel een HDMI-poort op had gezeten was de kwaliteit nog niet optimaal geweest.
Dan de zijkant: die is niet eens zo dik eigenlijk. Het dunste gedeelte, dat het display zelf huist is ongeveer 15 mm dik. Hetgeen waar de hardware en aansluitingen in zitten is wel wat dikker. Maar zelfs met dat erbij valt het erg mee in mijn ogen. Wat ik wel wat minder vind is dat je het wat van die achterkant nog door ziet lopen aan de randen. Het was mooier geweest als ze dit gelijk getrokken hadden met het ‘zilver’.
De monitor zelf staat op een standaard die een gebogen vorm heeft. Het oogt alsof het van een bepaald ‘premium’ materiaal is gemaakt, maar niets is minder waar helaas: het is gewoon plastic.
Ik vind het design zelf ook niet echt passen bij de zeer strakke monitor. Liever had ik een rechthoekige standaard gezien, of iets anders in die richting. Bovendien was het natuurlijk mooi geweest als voor wat duurzamer materiaal zou zijn gekozen. Maar de monitor staat prima op deze standaard, en daar gaat het uiteindelijk ook wel weer om.
De monitor wordt geleverd met enkele losse onderdelen en komt dan ook niet als geheel. Het in elkaar zetten was wel makkelijk. Er zitten twee stukken bij die als standaard fungeren. Het stuk dat de tafel raakt en het stuk dat tussen dat en de monitor zelf staat. Dankzij dat laatste kan de monitor in hoogte worden versteld, maar kun je hem ook een kwartslag draaien. Handig als je bijvoorbeeld veel aan programmeren doet. Verder kun je de monitor lichtjes kantelen, al valt het wel wat tegen in hoeverre mate dat mogelijk is.
De LG 27UD88 is een pracht van een monitor om te zien, ondanks de achterkant. Gelukkig heb je van dat laatste niet echt last: het enige dat je wel ziet is een monitor die er gewoon heel mooi uitziet… aan de voorkant.
De monitor heeft een resolutie van 3840×2160, dat zijn bijna 8,3 miljoen pixels! Ter vergelijking, mijn 15-inch MacBook Pro heeft een resolutie van 2880×1800 pixels, dat staat gelijk aan bijna 5,2 miljoen pixels. Bij een 1080p-scherm zijn dat gemiddeld bijna 2,1 miljoen pixels (1920×1080). Een aardig verschil dus. Maar het gaat niet alleen om de resolutie, het gaat ook om het aantal pixels per inch. Want hoewel de LG een hogere resolutie heeft als mijn Mac, ligt het aantal pixels per inch lager: 220 ppi tegenover 163 ppi. Dat is nog steeds prima hoor: omdat je een monitor meestal wat verder weg zet zul je de pixels niet kunnen tellen.
Maar er is meer te zeggen over dit scherm. Zo is hij met 350 cd/m2 niet zo helder als mijn Mac (500 cd/m2). En hoewel er wel ondersteuning voor zo’n 99% van het sRGB kleurenspectrum, mist het DCI-P3 waarover de Mac wel beschikt. Voor mensen die veel met fotobewerking doen kan het scherm hierdoor een no-go zijn. Wat je wel weer krijgt is een contrastverhouding van 1000:1, dat wil zeggen dat in elke hoek de kleuren nog zeer accuraat blijven.
Het scherm heeft een beeldverversing van 60 Hz, dat is lekker vloeiend. Wel is het zo dat, in combinatie met bepaalde computers en aansluitingen dit niet haalbaar is. Sluit je de monitor bijvoorbeeld aan op een 12-inch MacBook uit 2015, dan krijg je wel de volledige 4K-resolutie, maar op 30 Hz. Het 2016-model ondersteunt wel 60 Hz met 4K.
Je zal in de specificaties wel hebben gezien dat er staat ‘5 ms responstijd’. Wat houdt dat precies in? Als je veel aan gaming doet en je bent ook van plan dit op deze monitor te gaan doen, dan is het wel belangrijk om te weten. Eerst even wat duidelijk maken: er wordt weleens gedacht dat het hetzelfde is als verversing (wat op deze monitor 60 Hz is zoals ik net vertelde). Maar het ligt heel anders. Om te beginnen is bij verversing een hoger getal gunstiger, terwijl dat bij responstijd juist zo laag mogelijk moet zijn. Althans, bij gaming.
Verversing gaat over het aantal keer in een seconde dat de hardware van een monitor de te tonen graphics ’tekent’. Een hogere verversing betekent dat je minder last hebt van flikkeringen. Responstijd gaat over hoe snel een display een LCD-pixel kan veranderen van volledig actief (wit) naar inactief (zwart), en dan weer terug naar volledig actief. Een lagere responstijd wil meestal zeggen dat je minder last hebt van iets dat ‘ghosting’ wordt genoemd. Ghosting houdt in dat bepaalde kleuren veranderen.
5 ms responstijd is redelijk gemiddeld. Maar het hangt ook van de fabrikant van de monitor af of het effect daadwerkelijk zichtbaar is. Zelf heb ik tijdens het spelen van onder meer GTA V niet echt last gehad van ghosting. Maar ik ben geen serieuze gamer en zou er ook niet zo heel veel om geven als het wel zou voorkomen. Ben je wel een serieuze gamer, dan is het aanbevolen te kijken naar monitoren met een responstijd van 1 ms en niet hoger dan dat.
Op de foto’s die ik heb gemaakt kun je helaas niet de werkelijke kwaliteit waarnemen, daarvoor moet je de monitor in het echt zien. Maar geloof me op mijn woord als ik zeg dat de kwaliteit geweldig is! Vooral als je de juiste achtergrond hebt en natuurlijk eens een echte 4K-film bekijkt. De zwartwaarden zijn redelijk hoog. Niet zoals bij een OLED-scherm, en ook niet zoals van het scherm van mijn MacBook Pro. Maar het is wel veel beter vergeleken met de zwartwaarden van mijn televisie. Het is ook de reden dat ik voor het gamen voortaan de monitor gebruik in plaats van mijn tv.
Ik vertelde eerder dat het scherm met een kwartslag te draaien is. Het grootste voordeel hiervan is dat je verticaal veel meer ruimte hebt. Met name voor programmeurs is dat toch wel vaak een must have. Ook bij het werken aan documenten en bekijken van websites kan zoiets handig zijn uiteraard.
Het werkt niet zo vanzelfsprekend als wanneer je bijvoorbeeld je smartphone of tablet een kwartslag draait. Die hebben meestal een sensor ingebouwd die detecteert wanneer het scherm gedraaid is, zodat de software automatisch meedraait. Bij monitoren moet je in het besturingssysteem nog een optie inschakelen om dit mogelijk te maken. Wat me vooral is opgevallen: zowel bij Windows als bij macOS ontstaan er wat issues wanneer je dat doet. Zo wordt bij Windows bij de bureaublad achtergrond vaak een stuk afgesneden, en bij macOS klopt de positie van de muisaanwijzer niet meer.
Sowieso heb ik het idee dat de ondersteuning voor Windows aan de karige kant is. De monitor wordt überhaupt niet altijd direct gedetecteerd, zelfs na het loskoppelen en weer aankoppelen van de kabel. Ook bij macOS is dat deels het geval, al is het bij dat besturingssysteem wel op te lossen met het los- en weer aankoppelen van de USB-C-kabel. Wat ook helpt: zorgen dat zowel de monitor als de Mac helemaal aan staan, en dan pas de kabel aankoppelen. Op de website van Coolblue was bij meerdere reviews te lezen over dit probleem. Het is absoluut geen ramp, maar wel iets om op te letten.
Maar goed, terug naar de schermstanden. Net had ik het over het verticaal weergeven van content, maar de gemiddelde gebruiker zal zijn of haar monitor niet op die manier willen gebruiken. Standaard heb je de horizontale weergave. Vergeleken met het scherm van mijn MacBook Pro biedt deze ook al veel meer ruimte. Vooral in de breedte, maar ook in de hoogte.
Dus wat dat betreft is het voor programmeren op zich prima geschikt natuurlijk. Maar vooral voor bijvoorbeeld designers geniet deze weergave de voorkeur.
Om de LG 27UD88 de bedienen heb je natuurlijk iets van knoppen, schakelaars of een afstandsbediening nodig. Deze heeft één schakelaar waarmee je alles kunt ‘besturen’. Bij enkele reviews viel mij vooraf al op dat men de bediening niet zo intuïtief vond. En ik kan beamen dat het even wennen is, vooral omdat ik soms de schakelaar een millimeter naar me toe ’trek’ als ik ‘m indruk, waardoor de monitor zich uitschakelt. En het opstarten kost al een paar seconden, dus dat kan soms wel wat frustraties opleveren.
De monitor heeft ook nog allerlei functies ingebouwd om bepaalde dingen voor gebruikers wat makkelijker te maken. Ik zal beginnen met één van de simpelere zaken, iets dat eigenlijk niet eens zo bijzonder is: wanneer de monitor al aan staat en je sluit iets aan op een kanaal waar je momenteel nog niet op zit, dan verschijnt er een melding. In die melding wordt aangegeven dat als je op de schakelaar onderop de monitor drukt, je direct naar het juiste kanaal gaat. Er zijn televisies en andere monitoren die dergelijke functionaliteit hebben. Zo springt mijn tv aan als ik de Apple TV aanzet.
Maar er is ook een soort split-screen optie aanwezig middels het programmaatje ‘OnScreen Control’. Nu hebben macOS en Windows dit zelf al ingebouwd, dus echt nodig is het niet meer. Maar goed: het is er! Er is echter nog een split-screen modus, die is wat interessanter: je kunt er twee schermen mee naast elkaar tonen. Dus bijvoorbeeld zou je kunnen gamen en ondertussen aan de andere kant heb je dan je computer. Helaas kun je de breedte van de schermen niet wijzigen, waardoor het allemaal niet zo mooi oogt. Als je twee pc’s naast elkaar zet is dat niet zo probleem, maar wel als je zoals in het voorbeeld hiernaast een PlayStation erbij zet.
Nog even over dat OnScreen Control waar ik net over vertelde. Dit is ee programma die je gratis via de website van LG kunt downloaden, of als je een optische drive hebt met de meegeleverde installatiedisc.
OnScreen Control is in grote lijnen hetzelfde als de in de monitor geïntegreerde instellingen: Screen Split, monitorinstellingen, presets voor applicaties en instellingen voor de spelmodus. Het is op zich makkelijker om te gebruiken dan wanneer je dat met de schakelaar onderop moet doen.
Maar het is ook weer niet zo uitgebreid helaas. Je kunt bijvoorbeeld wel de helderheid en het contrast wijzigen, maar niet de gamma, kleurtemperatuur of RGB-waarden. Of het eerder genoemde ‘split screen’ voor twee verschillende kanalen; OnScreen Control biedt deze mogelijkheid alleen voor programma’s in macOS en Windows, maar zoveel heb je daar weer niet aan door de ingebouwde software-mogelijkheden.
Om een concreet idee te geven wat je kunt aanpassen met OnScreen Control heb ik alles hieronder opgesomd per menuonderdeel:
Screen Split
- Volledig scherm
- In 2-en gesplitst scherm
- In 3-en gesplitst scherm
- In 4-en gesplitst scherm
- Beeldmodus
- Helderheid
- Contrast
- Preset voor beeldmodus per applicatie
- Response tijd
- FreeSync
- Black Stabilizer
Dus waarom dan überhaupt een LG UltraFine overwegen? Nou, er zijn wel een paar redenen te noemen. Met name designers zweren bij deze displays, bijvoorbeeld vanwege de ondersteuning voor het P3-kleurenspectrum en hogere pixeldichtheid van bijna 220 ppi bij zowel 21,5 als 27 inch model. Ook de hogere helderheid van 500 cd/m2 is welkom, evenals de verhouding: waar mijn LG 16:9 is, heeft de UltraFine net als de MacBook Pro een 16:10 scherm. Daardoor zie je in de hoogte wat meer. Ook het contrast is met 1200:1 hoger.
Het display van de LG UltraFine is daarnaast ‘glossy’ in plaats van mat. De voorkeur op dit punt verschilt wel enorm. Ik vind mat persoonlijk mooier en fijner werken. Plus, het trekt lang niet zoveel stof aan. Maar designers zijn eerder juist gebaat bij glossy schermen, omdat deze realistischere kleuren kunnen tonen. Zeker met het P3-kleurenspectrum is dat zichtbaar.
Ik kon zelf kiezen voor dit scherm, maar besloot dat niet te doen. Onder meer omdat de LG 27UD88 een mat scherm heeft, maar ook omdat je het kunt kantelen (helaas, ook dat kan niet met de UltraFine) en doordat er meer verschillende aansluitingen op zitten.
Het punt dat ik probeer te maken: iedereen heeft bepaalde voorkeuren. Daarom is het altijd goed op onderzoek uit te gaan alvorens een monitor aan te schaffen. Als je niet per se de beste monitor hoeft, dan kun je je wenden tot de goedkopere modelletjes met een Full HD-scherm, maar ben je een professional dan ligt het soort monitoren als deze LG 27UD88 meer in jouw range.
Dat wil echter niet zeggen dat deze monitor voor iedere professional is. Designers zijn vaak echt gebaat bij een monitor dat over het P3-kleurenspectrum beschikt. En dat heeft deze LG helaas niet. Dus het kan prima zijn dat deze groep mensen liever verder kijkt. Een programmeur heeft niet zoveel aan de maar liefst bijna 8,3 miljoen pixels, maar wel weer aan de mogelijkheid het scherm een kwartslag te draaien. Misschien ben je wel een beetje een ‘manusje-van-alles’ op ICT-gebied en doe je veel aan programmeren, maar ben je ook regelmatig bezig met Photoshop of Final Cut Pro voor niet al te grote projecten. En wellicht maak je gebruik van VMware. Voor al die dingen is een groot scherm meer dan gebruikelijk.
En daar komt natuurlijk bij, dat als je een Mac hebt met USB-C-aansluitingen, de meeste monitoren incompatibel zijn. Of je moet een adapter kopen, maar dat kan weer ten koste gaan van de werkelijke kwaliteit. Sowieso krijg je de beste kwaliteit uit een DisplayPort of USB-C/Thunderbolt. De LG 27UD88 heeft beide.
Ik vond (en vind!) het heerlijk om met deze monitor te werken. De afgelopen weken heb ik met veel plezier kunnen programmeren en Photoshoppen op deze mooi uitziende scherm met prachtige 4K-resolutie. Ik onderschatte voorheen de kwaliteit van 4K, maar nu dat ik zelf een scherm met deze resolutie heb is mijn mening compleet veranderd. Dit is zonder twijfel de beste monitor die ik ooit heb gebruikt.
En met die zin wil ik deze review gaan afsluiten. Ben je zelf benieuwd naar de LG 27UD88? Dan kun je hem voor €539 bij Bol.com kopen.
Tom de Beer
Techblogger en Apple-fan in hart en nieren, student ICT & Business op Fontys Hogeschool ICT, en altijd bereid kennis en ervaring op te doen over alles dat met technologie te maken heeft. Tevens muziekliefhebber, taalfanaat en perfectionist.
Uitgebreide review en heel interessant om jou mening te horen. Al een tijdje opzoek naar een monitor voor mijn macbook, dit zou hem kunnen worden.